Obszary ciemnego nieba, a dokładniej obszary ochrony naturalnej ciemności nocy – to miejsca, gdzie na wybranym terenie podjęto świadome kroki w kierunku redukcji zanieczyszczenia sztucznym światłem (np. poprzez wymianę opraw ulicznych, systematyczne wygaszanie z tytułu obserwacji astronomicznych itp.). Ciemność nie musi być w tych obszarach idealna, ale podjęte kroki służą poprawie jakości nieba nocą lub zatrzymały nieracjonalną politykę oświetleniową. Można to przyrównać do tzw. społeczności działających na rzecz ochrony ciemnego nieba, związanych terytorialnie, często obejmujących zaludnione tereny wiejskie lub podmiejskie (za przykładem Sopotni Wielkiej), a nawet osiedla miast, gdzie podjęto świadome działania służące zmniejszeniu zanieczyszczenia sztucznym światłem. Obszar ochrony ciemnego nieba – jak sama nazwa wskazuje, jest wyznaczony na nieco większym terenie niż punkt obserwacyjny i musi być utożsamiany z co najmniej jedną miejscowością (sołectwem) lub gminą.
Działania polegające na ochronie ciemnego nieba w takich obszarach można również podzielić na „miękkie” i „twarde”, gdzie pierwsze polegają np. na samym, czasowym wygaszaniu latarni ulicznych, zawieraniu pisemnych porozumień międzysektorowych z zarządcami infrastruktury oświetleniowej o stosowaniu w przyszłości jedynie prawidłowych modeli lamp i właściwym ich montowaniu itp. „Twarde” działania polegają już na konkretnych pracach modernizacyjnych i inwestowaniu w prawidłowe urządzenia do oświetlania zarówno przestrzeni publicznej jak i prywatnej. Mogą za tym iść wymiany opraw ulicznych, instalacja reduktorów mocy, demontaż zbędnych punktów oświetleniowych, instalacja rastrów oraz osłon nieprzeświecalnych itp.
 |
 |
|
 |
 |