Park Narodowy i region Kielder'a w UK został określony mianem największego w Europie 'parku ciemnego nieba', z najlepszymi możliwymi warunkami do oglądania gwiazd. Ostatni odcinek Anglii, który rozciąga się od Muru Hadriana aż do szkockiej granicy, nie traci nic na urodzie w trakcie zimy. Ponieważ dni stają się, coraz krótsze, ubywa wędrowców, obserwatorów ptaków i innych, stałych klientów. Nawet kalendarz wypełniony grzybowymi wypadami, kursami tworzenia żywopłotów i dokarmiania rudych wiewiórkek nie pomaga w utrzymaniu liczby turystów. Ale teraz, hrabstwo Northumberland może szczycić się nową atrakcją, nadzieją jednego z mieszkańców, która ma zachęcić większą liczbę turystów do odwiedzenia regionu podczas najchłodniejszych miesięcy w roku.
Począwszy od jaskrawych barw z monitora, radia z budzikiem, a skończywszy na innych, równie licznych, mrugających urządzeniach elektronicznych rzec można, że współczesna sypialnia wypełniona jest światłem. Jednak ciągłe narażanie na jasność w mroku prowadzi do mnóstwa problemów zdrowotnych.
Aby lepiej poznać sedno problemu, przyjrzyjmy się bliżej ewolucji człowieka. Już przed końcem epoki kamienia, rytm okołodobowy człowieka wyznaczały dwa rodzaje światła naturalnego. Za dnia świeciło słońce, w nocy natomiast Księżyc i gwiazdy. Czasem ciemności rozświetlały ogniska. Nasz biologiczny rytm życia wyznaczany był przez ten nieustający dwójkowy wzorzec.
Metodą pozwalającą wzrokowo objąć skalę problemu utraty ciemnego nieba są satelitarne zdjęcia powierzchni miast i innych obszarów narażonych na zanieczyszczenie sztucznym światłem. Nocne obrazy Ziemi uzyskiwane są w wyniku programu Defense Meteorological Satellite Program (DMSP) Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych od wczesnych lat 70-tych. Pierwszy obraz globalny został uzyskany przez Woodruff Sullivan w późnych latach 80-tych. Obrazy te, pokazywały jedynie geograficzne rozmieszczenie źródeł na powierzchni Ziemi ponieważ czujniki satelitarne były nasycone silnym strumieniem świetlnym przez nie emitowanym, a żadne pomiary ilościowe nie były możliwe. Od 1998 roku, dostępne są dane umożliwiające pomiary ilościowe strumieni światła skierowanych ku górze emitowanych przez źródła. Jednakże, dane satelitarne nie dostarczają żadnych bezpośrednich informacji na temat wpływu strumieni świetlnych na nocne niebo spowodowanego rozchodzeniem się zanieczyszczenia świetlnego. Informacje te są dopiero przetwarzane na stronę odwrotną, tak iż obszar na mapie oznaczony jako mocno rozświetlony, jest równocześnie uznawany na rozjaśnione łuną nocne niebo.
Pomiarów strumieni świetlnych skierowanych w górę, emitowanych przez źródła światła na powierzchni Ziemi dokonuje się w oparciu o dane satelitarne DMSP, a następnie obliczany zostaje wpływ na nocne niebo modelując rozchodzenie się światła w atmosferze.
Zadbaj o ciemne niebo!
Przyłączmy kolejną gminę do programu redukcji zanieczyszczenia sztucznym światłem!
Stwórzmy "Gminę przyjazną ASTROTURYSTYCE"
Już kilka gmin i sołectw w Polsce postanowiło dołączyć do programu ochrony ciemnego nieba i postawiło na rozwój innowacyjnej w skali kraju ASTROTURYSTYKI. Bardzo często bowiem obszary z pozoru nie posiadające szczególnych walorów turystycznych, okazują się być wyśmienitym miejscem do prowadzenia obserwacji astronomicznych, podziwiania piękna nocnych krajobrazów i przyrody, są inspiracją dla fotografów gwieździstego nieba, a nawet coraz częściej doceniane są przez mieszkańców dużych aglomeracji, gdzie noc stała się sztucznym dniem...
Przedstawiciele samorządów kierują się jednak jeszcze jednym, bardzo istotnym argumentem w kwestii oświetlenia publicznego i to zarówno ze względów racjonalnych jak i prawnych - oszczędności. Coraz więcej firm komercyjnych wysyła propozycje ograniczenia wydatków na oświetlenie publiczne w zamian za konsumpcję części oszczędności. Proponowane są reduktory energii, systemy półinteligentnego sterowania oświetleniem, wymiana opraw na coraz popularniejsze źródła typu LED, ale zapominają zazwyczaj o podstawowych zasadach redukcji zanieczyszczenia sztucznym światłem, które w najbliższych latach zostanie unormowane już nie tylko przepisami unijnymi, ale i krajowymi. Mało która firma czy projektant oświetlenia pracujący na zlecenie gminy bierze pod uwagę fakt, że przez niewłaściwe oświetlenie publiczne, pieniądze z gminnej kasy wysyłane są bezpowrotnie w kosmos... Nasuwa się więc pytanie:
Zadbaj o ciemne niebo!
Zapisz się do programu redukcji zanieczyszczenia sztucznym światłem!
Bardzo często miłośnicy astronomii kupując nawet najlepszy teleskop do obserwacji nocnego nieba, wykorzystują go raptem tylko kilka razy w ciągu roku... Wielokrotnie bowiem nieprawidłowe oprawy uliczne, lampy parkowe iluminacja budynków czy halogen w sąsiedztwie, uniemożliwiają prowadzenie nocnych obserwacji astronomicznych z miejsca swojego zamieszkania. Często latarnie uliczne skierowane są prosto w okna, balkony czy werandy obserwacyjne, a coraz częściej jest to problem dotykający już nie tylko mieszkańców dużych miast czy miejscowości, ale i niewielkich wsi czy przysiółków.
Obserwatorzy zmuszeni są transportować swój sprzęt z dala od domu, w miejsca osłonięte od bezpośredniego wpływu sztucznego światła, coraz rzadziej praktykując tym samym swoją pasję. Wykonują sesje astronomiczne tylko podczas zlotów i wyjazdów do coraz dalszych miejsc, gdzie jest mniej tego typu opraw, ale problem zanieczyszczenia nocnego nieba z roku na rok wzrasta... Nasuwa się więc pytanie: