Wiosna to czas, gdy światła w ciągu doby mamy coraz więcej. Dzień staje się zauważalnie dłuższy i na te zmiany reagują zarówno rośliny, jak i zwierzęta. Aktywności organizmów żywych na zmiany okresów światła i ciemności zarówno w ciągu doby, jak i w ciągu roku nazywamy fotoperiodyzmem. Czy zatem zanieczyszczenie światłem może w istotny sposób zaburzać percepcję dnia i nocy u zwierząt?
Jedną z pierwszych oznak wydłużającego się na wiosnę dnia jest poranny śpiew ptaków. W Polsce zwykle zaczyna się on w połowie marca. W miastach oraz w miejscach o silnym zanieczyszczeniu światłem ptaki znacząco przyspieszają swoją aktywność wokalną. Na sztuczne światło w nocy szczególnie wrażliwe są gatunki o naturalnej najwcześniejszej aktywności dobowej, tj. kos Turdus merula oraz rudzik Erithacus rubecula. Gatunki te charakteryzują duże gałki oczne, dzięki czemu potrzebują mniej światła do żerowania i bycia aktywnym. W warunkach zanieczyszczenia światłem ptaki te potrafią przyspieszyć wokalizację nawet o miesiąc, ponadto także w ciągu doby szybciej przystępują do porannego chóru niż nich pozamiejscy pobratymcy. W polskich miastach powoli normą staje się nocna aktywność wokalna ptaków już w pierwszej połowie lutego. W ośrodkach miejskich światło nie jest jedynym czynnikiem przyspieszającym aktywność – dochodzą tutaj także inne czynniki antropogeniczne, takie jak hałas czy wyższa temperatura. Natomiast badania nad wpływem zanieczyszczenia światłem na ptaki w środowiskach pozamiejskich także wykazały istotny wpływ na cykle aktywności wokalnej u ptaków.
Wszystkie osoby zainteresowane problematyką nadmiaru sztucznego światła uzyskały nowe źródło wiedzy i narzędzie pomocne w edukacji na ten temat. Przygotowany przez członków Light Pollution Think Tank Poradnik multidyscyplinarny pt. „Zanieczyszczenie światłem. Identyfikacja i przeciwdziałanie”, to skondensowana, aktualna wiedza przekazana w przystępnej formie tekstowej i graficznej. Wśród autorów opracowania wymienić należy: prof. dr hab. Krystynę Skwarło-Sońtę z Uniwersytetu Warszawskiego, dr Sylwestra Kołomańskiego z Uniwersytetu Wrocławskiego, dr inż. Annę Kołton z Uniwersytetu Rolniczego im. H. Kołłątaja w Krakowie, dr hab. Tomasza Ściężora z Politechniki Krakowskiej, dr inż. Przemysława Tabakę z Politechniki Łódzkiej czy mgr inż. Karolina Skorb z Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN oraz innych współautorów. Jednak think-tank zrzesza znacznie szersze grono osób wywodzących się z różnych środowisk, jak uczelnie wyższe, instytuty badawczo-rozwojowe, centra nauk, organizacje pozarządowe, podmioty samorządowe czy spółki gospodarcze.
Jednym z efektów działań podjętych przez LPTT jest niniejszy Poradnik oraz wcześniejsza kampania billboardowa czy konsultacje dokumentów ustawodawczych, planistycznych itp.